Όταν τσακώνομαι με τη γυναίκα μου - ναι, ναι· μη σας φαίνεται περίεργο! 800 χρόνια είμαστε μαζί, τα μισά είμαστε τσακωμένοι! (ή μήπως περισσότερα; δεν θυμάμαι πια...) - βάζω και ακούω διάφορα παλιακά στενόχωρα τραγούδια της εποχής μου, για παρέα στον πόνο μου. Ενίοτε και κανένα ποτηράκι, σβηστά φώτα και κανένα κεράκι για ατμόσφαιρα!
Σας παρουσιάζω το αγαπημένο μου, που πολύ χάρηκα που το βρήκα! Το ακούω σήμερα όλη μέρα, παρ’ όλο που δεν είμαστε τσακωμένοι (ακόμα)!
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Τι ωραία καληνύχτα μετά από μια κουραστική Δευτέρα. Να μαλώνεις συχνά με την γυναίκα σου αν είναι να μας βρίσκεις τέτοια διαμάντια. Χι χιχι...
Όμως τι γυναίκα ήταν αυτή η Μελίνα ρε παιδί μου. Ανεπανάληπτη. Δεν της μοιάζει καμμιά σημερινή ελληνίδα. Πάθος στο βλέμμα, στην φωνή, στα χέρια, στην καρδιά, στην κίνηση. Τι γυναίκα.
Υ.Γ Για το τραγούδι του Μάνου, δεν λέω τίποτα. Το θεωρώ αυτονόητο.
Ευχαριστούμε gero!
Φροντίζεις ......προκαταβολικά Γέρο μου;
Για να .....τηλεφωνήσω εγώ στην ενδιαφερόμενη!!!!! :ΡΡΡ
Καλημέρες!
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΕΡΜΗΝΕΥΤΡΙΑ...ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΣ ΚΙ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ ΚΑΥΓΑΣ...
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΝΤΕΧΩ ΤΟΥΣ ΚΑΥΓΑΔΕΣ...ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟΙ...
:-)
@ αποψη: Ααχ! Ο geros, τέτοια τραγούδια μπορεί να βρίσκει! Ακόμα και ο τρόπος που τσακώνομαι με τη γυναίκα μου είναι... παλαιών αρχών! Χα, χα! Έχει πλάκα· δεν μπορέσαμε να τσακωθούμε ποτέ πιο... προοδευτικά!
Όσο για τη Μελίνα, ανεπανάληπτη, σε μια εποχή τόσο διαφορετική από τη σημερινή!
@ natalia: Μέσα στο μυαλό μου είσαι, επικίνδυνη γυναίκα! Προσπαθώ! Αν και το ξέρω το πεπρωμένο μου: σαν τον κυρ Αντώνη θα καταλήξω... Και μη τολμήσεις...
@ σωμα που χορεύει: Καυγάδες; Ούτε εγώ τους αντέχω. Αρκεί μόνο να συμφωνούν όλοι μαζί μου... -)))
Δημοσίευση σχολίου