Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008

Ε, καλά· μη τρελαίνεσαι...

Πάει λοιπόν ο άνθρωπος στον ΟΑΕΔ. «Έφυγε ο υπάλληλός μου», τους λέει, «και θέλω κάποιον άλλο στη θέση του». Άντε να δώσει τις απαραίτητες εξηγήσεις και να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις του υπαλλήλου! Τις έδωσε· μπορούσε κι αλλιώς; Αφού τον είχε προσλάβει με επιδοτούμενο πρόγραμμα και έπρεπε να τον αντικαταστήσει άμεσα. Άρα, γιατί έφυγε, πότε κλπ, κλπ, μήπως και έχει παιχτεί καμιά ατασθαλία... Τέλος πάντων, τα βρήκανε όλα. Εντάξει· κι ο υπάλληλος τη δουλειά του έπρεπε να κάνει. Πάει και στο διπλανό γραφείο για να δηλώσει ότι θέλει νέο άτομο να αναπληρώσει τη θέση. «Έχω εγώ κάποιον δικό μου! Θα τον πάρω κιόλας τώρα στο κινητό». Μωρέ, μπράβο! Άμεση εξυπηρέτηση! Η αίτηση, αίτηση όμως. Μήπως και δεν κάνει ο «γνωστός»... Κι ύστερα, έφυγε. Πάει στην ΕΥΔΑΠ να πληρώσει. Στο γκισέ μια κυρία ήθελε να πληρώσει ένα λογαριασμό που δεν ήταν της ΕΥΔΑΠ. Η ταμίας εκνευρίστηκε που η κυρία δεν καταλάβαινε τι της έλεγε και επέμενε να πληρώσει εκεί! Της φώναζε, ώσπου στο τέλος έσπασαν τα νεύρα όλων και έφυγε! Και ο άλλος ο κυριούλης που ήθελε να πληρώσει με δύο δεκάρικα ένα λογαριασμό 60 ευρώ, που πήγαινε; Δεν έβλεπε ότι δεν ήταν πενηντάρικο το ένα; Για να σπάσει τα νεύρα του άλλου ταμία πήγε; Πω, πω τι άκουσε! Φοβισμένος πήγε και ο δικός μας άνθρωπος να πληρώσει όταν ήρθε η σειρά του, μη τυχόν και ξεσπάσουν πάνω του όλοι οι «πίσω απ΄τον γκισέ». Αλλά, όλα πήγαν καλά. Κι ύστερα έφυγε ευχαριστημένος. Πήγε στην τράπεζα όπου είχε ζητήσει κωδικό για e-banking. Και αφού περίμενε σε λάθος υπάλληλο - όπως του είπαν μετά - του εξήγησαν με καχύποπτο ύφος πως δε γίνεται να έχει τέτοιο λογαριασμό και να θέλει και e-banking! «Μα, αφού έκανα αίτηση και ήρθαν οι κωδικοί μου», ψέλλισε. Το ύφος του υπαλλήλου πάνω απ’ τα γυαλιά ήταν αποστωμοτικό! Έπεσε και το σύστημα εκείνη την ώρα που έψαχνε ο υπάλληλος και βρήκε αφορμή να φύγει σαν κλέφτης! «Ουφ! Γλίτωσα και σήμερα...», μονολογούσε στο δρόμο και τον κοίταζαν οι περαστικοί...

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008

Ο γέρος... στα γερόντια!


Η αλήθεια είναι πως το ύφος μου ήταν πολύ καχύποπτο όταν μου πρότειναν να πάμε να δούμε τους Παπακωνσταντίνου, Μαχαιρίτσα, Ζουγανέλη, Μπουλά και Σταρόβα. Κι αυτό γιατί μου φάνηκε παράξενο το σχήμα και δεν μπορούσα να καταλάβω τι αποτέλεσμα θα έβγαινε από αυτή τη συνεργασία.
Όπως καταλαβαίνετε, δεν είμαι θαμώνας κανενός νυχτομάγαζου και επομένως δεν γνωρίζω ούτε το πρόγραμμά τους ούτε και κριτική γι αυτά μπορώ να κάνω. Όχι ότι δεν έχω πάει κατά καιρούς, αλλά να, πως το λένε; Δεν είμαι ’γω για τέτοια!
Πήγα όμως· και έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος! Δεν το περίμενα! Γι αυτό και έβγαλα φωτό για να τις μοιραστώ μαζί σας. Στην τελευταία φωτό, με πήραν χαμπάρι ότι ήμουν εκεί και με χαιρετάνε! Είναι πολύ κουραστικό, ρε παιδιά, να είσαι πασίγνωστος! Δεν μπορώ να πάω κάπου που να μη με αναγνωρίσουν και να μη μου μιλήσουν! Αμάν!



Παρασκευή 21 Μαρτίου 2008

Πες μου που είσαι και τι κάνεις...


Μετά από τα χιλιάδες e-mails των φανατικών αναγνωστών μου σε όλο τον κόσμο, αποφάσισα να ξαναγράψω! Δεν μου πάει να αφήνω τον κόσμο στο σκοτάδι, όπως έκαναν οι δημοσιογράφοι και δεν μάθαμε τίποτα νεώτερο για δύο ολόκληρες μέρες! (Θεέ μου, ησύχασε το κεφαλάκι μου!).
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, την Καθαρή Δευτέρα πήγαμε στο Καβούρι με την οικογένεια για να πετάξουμε τον πατροπαράδοτο χαρταετό. Με λαγάνες, χαλβά, ελιές και ταραμοσαλάτα, αναπνεύσαμε καθαρό αέρα (ευτυχώς που δεν είχε αρχίσει η απεργία ΠΟΕ - ΟΤΑ).
Ο χαρταετός μου πήγε ψηλότερα απ’ όλους και τα παιδιά μου θαύμαζαν τον δεξιοτέχνη μπαμπά τους (τα ίδια δεν πολυενδιαφέρονται· συνηθίζουν να λένε: «μπαμπά, να σε πάμε να πετάξεις αετό φέτος;» Όσπου ξαφνικά, κάποιος ζηλιάρης χαρταετο-χειριστής, που νόμισε ότι ήταν καλύτερός μου, έκανε να με ξεπεράσει! ΣΦΑΛΜΑ! Σφάλμα του μεγάλο, γιατί δεν τον άφηνα. Και τελικά, έπεσε πάνω μου και έμπλεξε την ουρά του στην καλούμπα μου. Κοινώς, κρεμάστηκε!
Τότε, οδήγησα τον χαρταετό μου επιδέξια μακριά από τις κολόνες της ΔΕΗ (για να μη πουν ότι έφταιγα εγώ και ξεσπάσει καμιά απεργία για... γέρου πήδημα· που’ν’το, που’ν’το...). Αλλά, η μοίρα είναι σκληρή με τους τολμηρούς! Ζηλεύει! Κι έτσι, χάθηκε ο αετός μου και φέτος! Αλλά, δεν το έβαλα κάτω. Μαζί με τα παιδιά μου οργώσαμε όλο το Καβούρι ώσπου τελικά βρήκαμε ένα άλλο αετό που είχε χάσει κάποιος άλλος και είχε μια γοργόνα στη μέση. Χάλια, αλλά άρεσε στη μικρή μου κόρη. Τον πήραμε ως λάφυρο και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Εύχομαι του χρόνου να πάνε όλα πολύ καλύτερα και να τους νικήσω όλους.
Αμέ!