Μετά από τα χιλιάδες e-mails των φανατικών αναγνωστών μου σε όλο τον κόσμο, αποφάσισα να ξαναγράψω! Δεν μου πάει να αφήνω τον κόσμο στο σκοτάδι, όπως έκαναν οι δημοσιογράφοι και δεν μάθαμε τίποτα νεώτερο για δύο ολόκληρες μέρες! (Θεέ μου, ησύχασε το κεφαλάκι μου!).
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, την Καθαρή Δευτέρα πήγαμε στο Καβούρι με την οικογένεια για να πετάξουμε τον πατροπαράδοτο χαρταετό. Με λαγάνες, χαλβά, ελιές και ταραμοσαλάτα, αναπνεύσαμε καθαρό αέρα (ευτυχώς που δεν είχε αρχίσει η απεργία ΠΟΕ - ΟΤΑ).
Ο χαρταετός μου πήγε ψηλότερα απ’ όλους και τα παιδιά μου θαύμαζαν τον δεξιοτέχνη μπαμπά τους (τα ίδια δεν πολυενδιαφέρονται· συνηθίζουν να λένε: «μπαμπά, να σε πάμε να πετάξεις αετό φέτος;» Όσπου ξαφνικά, κάποιος ζηλιάρης χαρταετο-χειριστής, που νόμισε ότι ήταν καλύτερός μου, έκανε να με ξεπεράσει! ΣΦΑΛΜΑ! Σφάλμα του μεγάλο, γιατί δεν τον άφηνα. Και τελικά, έπεσε πάνω μου και έμπλεξε την ουρά του στην καλούμπα μου. Κοινώς, κρεμάστηκε!
Τότε, οδήγησα τον χαρταετό μου επιδέξια μακριά από τις κολόνες της ΔΕΗ (για να μη πουν ότι έφταιγα εγώ και ξεσπάσει καμιά απεργία για... γέρου πήδημα· που’ν’το, που’ν’το...). Αλλά, η μοίρα είναι σκληρή με τους τολμηρούς! Ζηλεύει! Κι έτσι, χάθηκε ο αετός μου και φέτος! Αλλά, δεν το έβαλα κάτω. Μαζί με τα παιδιά μου οργώσαμε όλο το Καβούρι ώσπου τελικά βρήκαμε ένα άλλο αετό που είχε χάσει κάποιος άλλος και είχε μια γοργόνα στη μέση. Χάλια, αλλά άρεσε στη μικρή μου κόρη. Τον πήραμε ως λάφυρο και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Εύχομαι του χρόνου να πάνε όλα πολύ καλύτερα και να τους νικήσω όλους.
Αμέ!
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Πάει ξεμωράθηκες ραμολί.
Έχεις δύναμη στα 80 τόσα σου να κρατάς το σπάγκο ή σε σέρνει ο αετός δώθε κείθε.
Πάντως φαίνεται πως έχεις καλές αναμνήσεις από τα νιάτα σου.
Ξέρεις τι δεν μου κολλάει; Όταν με βλέπουν να φτιάχνω χαρταετό (με μάνες και κόλλες, απ’ την αρχή και μεγάλο) όλοι με δουλεύουν. Αλλά, την Καθαρή Δευτέρα γεμίζει ο τόπος κόσμο που πετάει αετούς! Τι διάλο, πολιτικοί είναι;
Αυτό πάντως θέλει τέχνη. Να σου λένε τα παιδιά σου "να σε πάμε να πετάξεις αετό;" Εγώ το έχω προχωρήσει το πράγμα λίγο ακόμη. Ακόμη και ο σκύλος μου με βγάζει βόλτα.
ΥΓ. Πάντως στη φωτογραφία μια χαρά δείχνεις για ...80 χρόνων! Πες το μυστικό τώρα.
Του χρόνου πίσω από ένα θάμνο κ ντυμένος με την παραδοσιακή μαύρη στολή των νίντζα θα παραμονεύω εγώ κ ο νίντζα χαρταετός μου, εφοδιασμένος με συρμάτινη καλούμπα, ξυραφάκια για κρόσια, ατσαλόβεργες για σκελετό κ ένα μίνι φλογοβόλο στην άκρη κ δε θα μείνει αετός για αετός.Άπλά πρέπει να ξεπεράσω ένα μικρό πρόβλημα, είναι πολύ βαρύς όχι για να πετάξει μόνο αλλά κ για να τον κουβαλήσει νταλίκα, αλλά που θα πάει θα την βρώ την άκρη.
Δημοσίευση σχολίου